شرکت آمازون با ۲۲ سال سابقه و تجربه در زمینه تجارت الکترونیک (e-commerce) و توجه ویژه به کارآمدی و کارایی؛ یک راه‌کار بهینه‌سازی فوق‌العاده برای استفاده در انبارهای خود خریداری کرده است. آمازون از این انبارها برای ذخیره؛ بسته‌بندی و سپس ارسال اجناس استفاده می‌کند.
روال معمول آمازون در مجموع حدود یک دقیقه است: کارکنان یک قلم جنس را از قفسه برمی‌دارند؛ داخل جعبه می‌گذارند و بسته‌بندی می‌کنند و در نهایت به‌سمت مقصد ارسال می‌شود. از این قسمت به‌بعد همه کار با کمک روباتها و سیستم‌های اتوماسیون انجام می‌شود.
اگر این امکان را داشته باشید تا سری به مرکز پاسخ‌گویی آمازون در بیرون بالتیمور بزنید؛ متوجه نحوه کار آنها می‌شوید. این مکان پیش از این محل ساخت و تولید شرکت خودروسازی GM بود اما در سال 2005 تعطیل شد. وقتی وارد می‌شوید؛ به شما یک جفت دستکش نقره‌ای داده می‌شود تا شما هم تجربه کار نیروی انسانی این مرکز را در کنار هزاران روبات داشته باشید.
آمازون در خصوص استفاده از روباتها به نکته جالبی اشاره می‌کند: از زمانی‌که این شرکت در سال 2014 روباتها را به نیروی کار خود اضافه کرد امکان ذخیره و انبار کردن اقلام به میزان 50 درصد افزایش یافت. به‌کمک روباتها؛ آمازون قادر است قفسه‌ها را جمع‌وجورتر بچیند و از همین‌رو اقلام بیشتری در آنها جا می‌گیرد.
پیش از این؛ کارکنان آمازون که به آنها «پیکر» (Picker) گفته می‌شود؛ برای پیدا کردن یک آیتم باید راه‌روهای طولانی بین قفسه‌ها را پیاده طی می‌کردند تا جنس موردنظر را در یک قفسه خاص پیدا کنند. اما با اضافه شدن روباتهای «کیوا» (Kiva)؛ پیکرها سر جای خود می‌ایستند؛ در نتیجه هر کدام از آنها در شیفت کاری خود اجناس و اقلام بیشتری را آماده تحویل می‌کنند. روباتهای کیوا خیلی سریع به‌سمت قفسه مربوطه می‌روند؛ به‌آرامی آن را برمی‌دارند و برای پیکر می‌برند. وقتی که قفسه در کنار پیکر قرار می‌گیرد؛ یک صفحه‌نمایش کامپیوتر به پیکر اطلاع می‌دهد که جنس موردنظر کجای این قفسه قرار گرفته است.
با نگاهی دقیق‌تر به مرکز بالتیمور آمازون؛ درمی‌یابیم اقلامی که کوچک‌تر از جعبه نان هستند نیز برای عرضه دیده می‌شوند و همه‌چیز می‌تواند در قفسه‌ها جا داده شود. قفسه‌ها به قسمت‌های مختلف با اندازه‌های متفاوت تقسیم می‌شوند تا از هر فضایی به‌خوبی استفاده شود. ممکن است برخی از جاهای خالی با چندین قلم جنس پر شوند مثلا با چند پیراهن و یک جعبه شش‌تایی عطر.
وقتی که آیتم موردنظر اسکن شد و در صندوق زرد رنگ قرار گرفت؛ روبات به‌صورت خودکار دور می‌شود. بلافاصله؛ یک قفسه جدید که منتظر بوده تا نوبت‌اش شود؛ به محلی که پیکر ایستاده برده می‌شود تا آیتم بعدی برداشته شود. این فرآیند؛ درست مانند صف خودروهایی است که برای گرفتن غذای بیرون‌بر ایستاده‌اند.
صندوق‌های زردی که در انبار در حال حرکت هستند از طریق بارکدهای‌شان ردیابی می‌شوند. کمربند حرکتی آنها از هر انبار تا ایستگاه دیگر از طریق نوار نقاله‌هایی انجام می‌شود که چیزی در حدود 12 کیلومتر مسیر پرپیچ‌وخم است تا این‌که در نهایت نیروی انسانی با تحویل گرفتن؛ کار بسته‌بندی را انجام می‌دهد.
به‌نظر شما کارمند آمازون از کجا باید تشخیص دهد که از بین این همه جعبه با اندازه‌های مختلف؛ کدام را برای بسته‌بندی آن آیتم خاص استفاده کند؟ فکر همه چیز شده است. وقتی صندوق‌های زرد از راه می‌رسند؛ صفحه کامپیوتر به فرد اطلاع می‌دهد که کدام اندازه جعبه را باید استفاده کند. به افرادی که در این قسمت مشغول بسته‌بندی اجناس هستند؛ "آمازون پکر" گفته می‌شود. سرعت این افراد خیره‌کننده است؛ در عرض تنها ۱۵ ثانیه؛ جعبه مناسب را آماده می‌کنند؛ حبابی دور آن می‌پیچند؛ بسته را چسب‌کاری می‌کنند؛ یک بارکد به آن اضافه می‌کنند و در نهایت پک بسته‌بندی شده را داخل این ماشین یا به اصطلاح خودمان پیک قرار می‌دهند. باورکردنی نیست؛ تمام این کارها فقط در ۱۵ ثانیه!
برای رسیدن به این سرعت از وسیله‌ای استفاده می‌شود که بهترین اندازه برای چسب‌کاری بسته را آماده می‌کند که آن‌هم بستگی به اندازه جعبه استفاده شده دارد. تنها قسمتی که نیاز به تصمیم‌گیری پکرها دارد؛ انتخاب مقدار حبابی است که باید دور اجناس پیچیده شود.
این هماهنگی‌ها و دقت بالای انجام کار در مرکز پاسخ‌گویی آمازون بی‌شباهت به سمفونی نیست. همهمه و سروصدایی که در این انبارها ایجاد می‌شود به‌قدری زیاد است که شنیدن صدای دیگران به‌سختی صورت می‌گیرد. تحمل صدای چرخ‌های ماشین‌هایی که بستهها را جابه‌جا می‌کنند سخت و دشوار است.
بعد از این‌که یک بسته دوباره در داخل پیک قرار داده شد؛ از داخل یک ماشین دیگر عبور می‌کند. در این قسمت یک لبیل حاوی آدرس مقصد به‌صورت خودکار روی بسته مهر می‌شود. برخی از این بستهها فرصت استراحت کردن هم ندارند؛ بازوی روباتیکی به‌سرعت آنها را گرفته و برای ارسال به مقصد نهایی مهروموم می‌کند.
سپس این بستهها باید به‌سمت کامیون‌های صحیح حمل بسته هدایت می‌شوند. این قسمت مانند یک غرفه کوچک می‌ماند که لیزرهای قرمز با اسکن کردن هر بسته؛ مسیر درست حرکتی آنها را مشخص می‌کنند.
وقتی بستهها در مقابل سرسره درست قرار می‌گیرند؛ به‌وسیله یک نیروی خارجی که به‌طور خودکار عمل می‌کند به‌سمت وسیله نقلیه موردنظر هل داده می‌شود.
این مرحله؛ آخرین باری است که یکی از کارمندان انبار آمازون به‌صورت مستقیم با بسته سروکار دارد و آن را داخل ماشین تحویل بار قرار می‌دهد.
به‌گفته آمازون؛ حدود 3 هزار نفر در مرکز پاسخ‌گویی بالتیمور این شرکت مشغول به‌کار هستند. انباری که مساحت آن نزدیک به 23 هکتار است. این شرکت دائما در حال استخدام نیروهای جدید است. استخدام 76 هزار و 700 نیروی جدید در سال 2015 و 38 هزار و 100 نیرو در شش ماهه اول سال 2016 با این هدف انجام شده تا آمازون شبکه پخش و توزیع خود را در سراسر آمریکا گسترش دهد. با این‌که استفاده از ماشین‌ها و روباتها باعث شده تا نیاز به کارکنان لازم برای بسته‌بندی یک آیتم نسبت به گذشته محدودتر شود؛ اما هنوز هم به نیروی کار انسانی نیاز است.
شاید به این مطالب هم علاقه‌مند باشید:
ماهنامه شبکه را از کجا تهیه کنیم؟
ماهنامه شبکه را می‌توانید از کتابخانه‌های عمومی سراسر کشور و نیز از دکه‌های روزنامه‌فروشی تهیه نمائید.
ثبت اشتراک نسخه کاغذی ماهنامه شبکه
ثبت اشتراک نسخه آنلاین
کتاب الکترونیک +Network راهنمای شبکه‌ها
- برای دانلود تنها کتاب کامل ترجمه فارسی +Network اینجا کلیک کنید.
کتاب الکترونیک دوره مقدماتی آموزش پایتون
- اگر قصد یادگیری برنامه‌نویسی را دارید ولی هیچ پیش‌زمینه‌ای ندارید اینجا کلیک کنید.
نظر شما چیست؟