تفاوت بین Fast Ethernet و Gigabit Ethernet در چیست؟

در شبکه‎های کامپیوتری، اترنت به مجموعه‎ای از استانداردها و تجهيزاتی اطلاق می‌شود که امکان برقراری ارتباط یک دستگاه با شبکه محلی (LAN) و سایر دستگاه‎های موجود در این شبکه را با سرعت بالا فراهم می‌کند. با پیشرفت فناوری به سرعت بیشتری برای شبکه‎های محلی نیاز بود. به همین دلیل انجمن مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) طی چند مرحله استاندارد اترنت را ارتقا دادند.

طی دهه‎های گذشته انواع مختلفی از استانداردها توسعه داده شده است. IEEE که با IEEE 802.3 – Ethernet standard تحت مجموعه پروتکل IEEE 802 آغاز شد. استاندارد اترنت IEEE 802.3 از نرخ داده‎ای معادل با 10 مگابيت در ثانیه (Mbps) پشتیبانی می‌کند.

با پیشرفت فناوری دیگر سرعت 10 مگابيت در ثانیه برای یک شبکه محلی کافی نبود. به همین دلیل IEEE اترنت را به استاندارد IEEE 802.3u یا همان Fast Ethernet و پس از آن به استاندارد IEEE 802.3z یا همان Gigabit Ethernet ارتقا داد.

Fast Ethernet چیست؟

Fast Ethernet یک نسخه ارتقا یافته از اترنت اصلی است که سرعتی معادل 100 مگابيت در ثانیه را فراهم می‌کند. این افزایش سرعت از طریق اتصال اترنت با کاهش زمان بیت (مدت زمانی که طول می‌کشد تا یک بیت منتقل شود) به 0.01 میکروثانیه میسر شده است. IEEE طبق معمول از 100BASE-Tx/Rx نیز استفاده می‌کند. 100 به معنای سرعت 100 مگابيت در ثانیه و Base به معنای سیگنال‎های Baseband است. در زیر انواع این استاندارد و مشخصات فیزیکی هر کدام از آنها را مشاهده می‌کنید:

استاندارد 100Base-T4 - کابل زوج پیچ خورده، دسته 3 UTP، با حداکثر طول قطعه 100 متر
استاندارد 100Base-TX - کابل زوج پیچ خورده، دسته 5 UTP یا STP، با حداکثر طول قطعه 100 متر با سرعت 100 مگابيت در ثانیه در هر دو سمت
100Base-FX – کابل فیبر نوری - حداکثر طول قطعه 2000 متر با سرعت 100 مگابيت در ثانیه در هر دو سمت

100Base-T4 می‌تواند از چهار جفت کابل زوج پیچ خورده مختلف از دسته 3 UTP (Unshielded Twisted Pairs) استفاده کند. سه جفت در هر دو جهت و یک جفت برای CS/CD. این استاندارد از سیگنال 25 مگاهرتز با کدگذاری 8B/6T استفاده می‌کند. شکاف فاصله بین فریم از 9.6 میکروثانیه در اترنت به 960 نانوثانیه کاهش یافته است. حداکثر فاصله مجاز بین دو ایستگاه 200 متر با اتصال یک هاب در میانه راه است.

100Base-TX از دو جفت کابل زوج پیچ خورده استفاده می‌کند. یک جفت برای ارسال و جفت دیگر برای دریافت.

100Base-FX برای شبکه فیبر نوری در نظر گرفته شده است. دو کابل برای ارسال و دریافت وجود دارد. این استاندارد از فناوری FDDI (Fiber Distributed Data Interface) برای تبدیل 4B/5B به کد NRZI استفاده می‌کند.

Gigabit Ethernet چیست؟

با پیشرفت بیشتر اترنت، IEEE در فوریه 1997 IEEE 802.3z یا همان Gigabit Ethernet را معرفی كرد. اگر چه Gigabit Ethernet از CSMA/CD و فرمت فریم اترنت یکسان استفاده می‌کند، اما تفاوت‎های چشمگيری مثل زمان اسلات در آن دیده می‌شود. همان‎طور که از نام آن پيدا است، Gigabit Ethernet سرعت تبادل داده معادل 1000 مگابيت در ثانیه را به صورت full-duplex و half-duplex فراهم می‌کند. در زیر انواع این استاندارد و مشخصات فیزیکی هر کدام از آنها را مشاهده می‌کنید:

استاندارد 1000Base-SX – فیبر نوری، حداکثر طول قطعه 550 متر، طول موج کوتاه
استاندارد 1000Base-LX - فیبر نوری، حداکثر طول قطعه 5000 متر، طول موج بلند
استاندارد 1000Base-CX – دو زوج STP، حداکثر طول قطعه 25 متر
استاندارد 1000Base-T – چهار زوج UTP، حداکثر طول قطعه 100 متر