کارت‌های تراشه‌دار چیستند و چگونه کار می‌کنند؟

بانک‌ها از چند ماه پیش با شرکت‌های بزرگ جلسات مختلفی را برگزار کردند تا آن‌ها را متقاعد سازند پایانه‌های فروش خود را به فناوری جدیدی ارتقاء دهند که از نسل جدید کارت‌‌های تراشه‌دار پشتیبانی کرده و قادر به خواندن آن‌ها باشد. این اقدام باعث می‌شود تا مبادلات آنلاین در ایالات متحده و در سطح جهان با امنیت بیشتری انجام شود. فرآیند تبدیل کارت‌های مغناطیسی قدیمی به کارت‌های مجهز به تراشه‌های جدید در چند ماه اخیر شتاب بیشتری به خود گرفته بود، به دلیل این‌که آخرین مهلت تبدیل کارت‌ها تا اول اکتبر سال جاری میلادی تعیین شده است.

مطلب پیشنهادی: چرا بيت‌کوين برای بانک‌داران اهميت دارد؟

اول اکتبر روزی است که بانک‌ها دیگر مسئولیت جعل و کلاه‌برداری از کارت‌های اعتباری را بر عهده نمی‌گیرند و هرگونه سوء استفاده و جعل این کارت‌ها به عهده بخش‌های مربوطه که عمدتا صادر کنندگان کارت‌ها هستند خواهد بود. شرکت‌هایی که بعد از این تاریخ همچنان اقدام به استفاده از فناوری‌های امنیتی ضعیف کنند، در خصوص مشکلات احتمالی پاسخ‌گو خواهند بود. با این‌حال، کاربران کارت‌ها ممکن است علاقه‌مند به دانستن این موضوع باشند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است و در فصل تعطیلات و خرید، شرکت‌های بازرگانی چه تهمیداتی را برای آن‌ها در نظر خواهند گرفت و چه دستگاه‌های کارت خوان جدیدی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. بعضی از تحلیل‌گران صنعت بر این باور هستند که عرضه این کارت‌ها ممکن است یک آشفتگی به وجود آورد، به دلیل این‌که دستگاه‌های کارت خوان، زمان بیشتری را برای خواندن کارت‌های تراشه‌دار نسبت به کارت‌های مغناطیسی طلب می‌کنند ( چند ثانیه بیشتر) و برخی از مشتریان و صاحبان مغازه‌ها ممکن است به درستی با این فناوری آشنایی نداشته باشند.

یک کارت تراشه‌دار چیست؟

یک کارت تراشه‌دار که به نام کارت هوشمند نیز نامیده می‌شود، یک کارت اعتباری یا امنیتی بوده که یک تراشه کامپیوتری درون آن قرار گرفته است. این تنها تفاوت ظاهری این کارت‌ها به شمار می‌رود. همه کارت‌های تراشه‌داری که بانک‌ها آن‌ها را برای مشتریان خود ارسال کرده‌اند هنوز هم به فناوری مغناطیسی مجهز خواهند بود به دلیل این‌که این احتمال وجود دارد که بعضی از فروشگاه‌ها از دستگاه‌هایی استفاده کنند که مجهز به خواندن کارت‌های تراشه‌دار نباشند.

فناوری مغناطیسی نزدیک به یک دهه است که مورد استفاده قرار گرفته و عامل بسیاری از هک‌های سال‌های اخیر بوده است. بر اساس برآوردهای به عمل آمده در سال جاری میلادی نزدیک به 12 میلیون کارت خوان جدید در پایانه‌های مختلف ایالات متحده برای پشتیبانی از کارت‌های هوشمند جدید در نظر گرفته شده است. با این حال، نزدیک به 1.2 میلیارد کارت اعتباری توسط مردم در چرخه صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرد که از این تعداد 335 میلیون عدد از این افراد ساکن ایالات متحده هستند. هشت بانک بزرگ ایالات متحده تخمین زده‌اند که نزدیک به دو سوم کارت‌های خودشان را تا پایان سال جاری میلادی به کارت‌های تراشه‌دار تبدیل خواهند کرد. بنابر گزارش سایت ارتباطی EMV نزدیک به 3.4 میلیارد کارت تراشه‌دار در 80 کشور جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. EMV گزارش داده است که سه شرکت بزرگ یورو پی، مسترکارت و ویزا از بنیان‌گذاران کارت‌های تراشه‌دار به شمار می‌روند. هر چند کارت‌های تراشه‌دار مدت‌ها است که مورد استفاده قرار می‌گیرند اما در چند سال اخیر حرکت بزرگی در خصوص جایگزین کردن کارت‌های قدیمی به کارت‌های تراشه‌دار به وجود نیامده بود. به‌طور مثال کانادا از هشت سال قبل نزدیک به 90 درصد کارت‌های مورد استفاده در این کشور را به کارت‌های تراشه‌دار تعویض کرده بود. بیشتر خرده‌فروشی‌های بزرگ همچون Wal-Mart سال‌هاست پایانه‌های پرداختی خود را به این مکانیزم امنیتی تجهیز کرده‌اند.

از کارت‌های تراشه‌دار چگونه می‌توان استفاده کرد؟

سایت GoChilCard.com که توسط بانک‌های بزرگ و شرکت‌های صادر کننده کارت‌ اعتباری پشتیبانی می‌شود، برای آگاهی مردم، سه مرحله‌ای که در آن کارت‌های تراشه‌دار مورد استفاده قرار می‌گیرند را نشان داده است.

 مرحله اول، وارد کردن کارت در پایانه است، در این مرحله کارت توسط پایانه شناسایی می‌شود، این مکانیزم به جای کشیدن کارت مغناطیسی است که به‌طور معمول توسط کاربران مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیشتر پایانه‌های جدید از هر دو روش پشتیبانی می‌کنند، همچنین، سیستم پرداختی NFC از طریق ساعت‌های هوشمند و اسمارت‌فون‌های هوشمند از قبیل جدیدترین آی‌فون یا اپل واچ که از Apple Pay استفاده می‌کنند، از این مکانیزم بهره می‌برد. سیستم پرداختی NFC که به صورت یک پایانه پرداختی و احرازهویت درون تلفن‌همراه قرار می‌گیرد، معمولا به صورت لمسی کار می‌کند. همچنین، بر پایه مکانیزم "لمس کنید و پرداخت کنید"، بعضی از خرده‌فروشی‌ها همچون Rite-Aid از مکانیزم لمس پایانه با کارت تراشه‌دار برای پرداخت پشتیبانی می‌کنند.

همان‌گونه که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید، یک نکته کلیدی وجود دارد، کاربر نباید کارت را تا زمانی‌که فرآیند انتقال به پایان برسد از داخل کارت خوان خارج کند. بسیاری از تحلیل‌گران پیش‌بینی کرده‌اند که خریداران به دلیل این‌که به مکانیزم قبلی عادت کرده‌اند ممکن است کارت خود را به سرعت از دستگاه خارج کنند. طیف گسترده‌ای از پایانه‌‌ها توانایی خواندن کارت‌های تراشه‌دار را آن‌گونه که در تصویر بالا مشاهده کردید دارند. همچنین بعضی از آن‌ها همراه با یک کی‌پد که توانایی دریافت پین‌کد ( شماره شخصی کاربر) و صفحه‌ای که با استفاده از یک قلم دیجیتال توانایی دریافت امضاء کاربر را دارد تجهیز شده‌اند.

مرحله دومی که در تصویر نشان داده شده است، فراهم آوردن امضاء یا پین کدی است که توسط پایانه خوانده می‌شود. بیشتر خرده‌فروشی‌‌ها نیازمند هیچ‌یک از این دو مرحله نیستند. به ویژه آن‌که تراکنش برای یک مقدار جزیی و زیر 25 دلار باشد. در حال حاضر اختلاف بزرگی در صنعت وجود دارد که آیا برای خریدهای کلان ضرورتی به استفاده از امضاء یا پین‌کد وجود دارد یا خیر، اما تصمیم نهایی در این زمینه توسط بانک‌هایی که کارت‌ها را صادر می‌کنند گرفته خواهد شد.

مرحله سوم، زمانی که تراکنش کامل انجام شد، زمان خارج کردن کارت از پایانه است. همان‌گونه که پیشتر گفتیم پایانه‌‌های مختلف ممکن است از مکانیزم‌های دیگری استفاده کنند.

آیا کارت‌های تراشه‌دار واقعا ایمن هستند و ضرورتی برای استفاده از آن‌ها وجود دارد؟

بله، کارت‌های تراشه‌دار در زمینه امنیت افق‌های روشن‌تری را نسبت به کارت‌های مغناطیسی پیش رو دارند. نکته اصلی که در ارتباط با تراشه مربوط به این کارت‌ها باید از آن اطلاع داشته باشید به مکانیزم ارتباطی این تراشه با شبکه‌ای که در پشت پایانه قرار دارد و باعث افزایش امنیت می‌شود باز می‌گردد. کارت‌های تراشه‌دار برعکس رویکرد کارت‌های مغناطیسی که در آن شماره کارت و داده‌های مربوطه باید به شبکه انتقال یابد عمل می‌کنند. تراشه توانایی برقراری ارتباط با شبکه را با استفاده از یک نشانه رمزنگاری به جای شماره واقعی کارت اعتباری دارد. در این روش، شبکه، و حتا فروشگاه نیازی به دانستن شماره کارت شما ندارند. زمانی‌که نشانه به بانک شما ارسال می‌شود، نشانه توسط بانک رمزگشایی شده و صحت حساب شما و پرداخت هویت تأیید می‌شود. همه این مراحل ظرف چند ثانیه یا کمتر رخ می‌دهد. نکته‌ای که در این زمینه لازم است به آن توجه کنیم، موضوع امنیت است. امنیت یک بحث ضروری و لازم برای بانک‌ها به شمار می‌رود اما برای کارت کاربران این موضوع متفاوت است. بدیهی است، هر شخصی دوست دارد اگر امکانش وجود داشته باشد تقلب کند و بانک‌ها اعلام می‌کنند که مشتریان در بیشتر موارد مسئول این موضوع نیستند. افزایش امنیت به بانک‌ها کمک می‌کند تا مقدار پرداختی آن‌ها بابت شماره کارت‌‌های اعتباری به سرقت رفته به حداقل برسد. در کشورهایی که برای مدت زمان طولانی است از کارت‌های تراشه‌دار استفاده می‌کنند، همچون کانادا و اروپا نرخ تقلب به‌طرز چشم‌گیری کاهش یافته است.

اگر تراشه باعث ایمنی کارت‌ها می‌شود، چرا باید از یک پین‌کد یا امضاء استفاده کنیم؟

 دلیل اصلی وجود پین‌کد یا امضاء نشان دادن بانکی که اقدام به صدور کارت کرده و به نشان تجاری بانک باز می‌گردد. این اطلاعات نشان می‌دهند که صاحب کارت مالک قانونی کارت است. اگر کارت شما گم شده یا به سرقت برود، حتی با یک تراشه هنوز این ظرفیت وجود دارد که توسط فرد دیگری مورد استفاده قرار گیرد. سؤال این است که آیا امضاء به راستی یک لایه امنیتی اضافی را به وجود می‌آورد، در حالی‌که پایانه‌های تراشه به صورت بلادرنگ اقدام به بررسی صحت امضاء فردی که از کارت استفاده کرده است نمی‌کنند. در جواب باید گفت امضاء مورد استفاده توسط هر فردی برای تحقیقاتی است که ممکن است در آینده در زمینه تقلب یا تجزیه و تحلیل دست خط نیاز خواهد بود، مورد استفاده قرار گیرد. همچنین ممکن است در یک فروشگاه با کارمند سخت‌گیری مواجه شوید که برای شناسایی هویت شما به نمونه امضاء شما برای مقایسه نیاز داشته باشد. یک پین‌کد، یک شماره منحصربهفرد است. اما در مورد استفاده از آن اختلاف‌نظر وجود دارد. به‌طور مثال، مسترکارت از مکانیزم تراشه-پین‌کد همراه با کارت‌های اعتباری استفاده می‌کند، در حالی‌که ویزا از مکانیزم تراشه-امضاء در قالب عمومی آن استفاده می‌کند. بسیاری از صنایع از مکانیزم ارائه شده توسط مسترکارت حمایت کرده‌اند. بعضی از بانک‌ها که با هر دو سازمان کار می‌کنند، کارت‌هایی منطبق بر الگوی مسترکارت در قالب کارت تراشه همراه با یک پین‌کد و الگوی ویزا در قالب کارت‌‌ تراشه همراه با امضاء را عرضه خواهند کرد. در نتیجه این احتمال وجود دارد که از اول اکتبر بسیاری از مشتریان از بابت این‌که کارت مورد استفاده آن‌ها از پین‌کد یا امضاء استفاده می‌کند اطلاعی نداشته باشند. در نتیجه لازم است از بانک خود به‌طور رسمی این موضوع را سؤال کنند.

از اول اکتبر سال جاری میلادی، اگر فردی یک دستگاه اسپرسو 500 دلاری را با یک کارت سرقتی که هیچ تراشه‌ای در آن جای‌گذاری نشده است خریداری کند، و کسب‌و‌کار مربوطه این کارت را قبول کند، دیگر بانک‌ها مسئولیت این کار را به عهده نخواهند گرفت و صاحب کسب‌وکار خود مسئول بی‌توجهی در این زمینه بوده است. نکته دیگری که در این زمینه وجود دارد به صاحبان کسب و کارها باز می‌گردد، به دلیل این‌که کسب‌و‌کارهای کوچک از کارت‌های مغناطیسی استفاده می‌کنند، ممکن است توانایی پردازش کارت‌های تراشه‌دار را نداشته باشند و بر همین اساس از این کارت‌ها پشتیبانی نکنند در نتیجه این احتمال وجود دارد که این کسب و کا‌رها به سمت پول نقد یا چک روی آوردند. البته شرکت‌هایی نظیر پی‌پال و Square در نظر دارند تا دستگاه‌هایی که توانایی خواندن این کارت‌ها را دارند تا پاییز امسال در اختیار کسب و کارهای کوچک قرار دهند.