سه زبان رازآلود و عجیب دنیا (اوبانگ، زونی و ​​​رونگورونگو)

 چرا این گونه صحبت می‌کنید؟ زبان در ابتدا چگونه شکل گرفت؟ چگونه به شکل کنونی خود توسعه یافت؟ در حالی که پاسخ به سوالات این چنینی به تدریج و با گذشت زمان مشخص شده‌اند، اما برخی اسرار همچنان به قوت خود باقی هستند. در سراسر جهان، عجایبی در مورد زبان وجود دارند که ما را در مورد چگونگی تکامل، نحوه استفاده و نحوه تغییر آن در آینده به فکر می‌اندازند. در ادامه به سه مورد از اسرارآمیزترین زبان‌های جهان می‌پردازیم، از جمله این که در حوزه زبان‌شناسی این زبان‌ها به طور کلی به چه معنایی هستند.

1- زبان اوبانگ
(2 زبان در 1 روستا - زبان مردانه / زبان زنانه)

انسان‌شناسان بر این باورند که زبان انسان تقریباً صدهزار سال پیش از غرب آفریقا سرچشمه گرفته است. اول این که ببینید چقدر جالب و حیرت‌آور است که خاستگاه همه زبان‌های بشری می‌تواند یک مکان واحد باشد. این خود یک شگفتی است. دوم، پدیده‌ای را در نظر بگیرید که بیانگراین تنوع محلی است- یک روستا در نیجریه که مردان و زنان به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند.

اوبانگ یک جامعه کوچک کشاورزی در جنوب نیجریه است که مردان و زنان به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند. برای مثال، اگر در این روستا مقداری آب درخواست کنید، اگر زن باشد برای شما آمو(Amu) و اگر مرد باشد، بامویی (bamuie) می‌آورد. این‌‌ها تفاوت‌های لهجه‌ نیستند که مثلاً شما از یک آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی انتظار دارید. کلماتی کاملاً متفاوت هستند. دو واژه متفاوت.

مردان و زنان در اوبانگ به دلیل شیوه پرورش فرزندانشان می‌توانند حرف‌های یکدیگر را درک کنند. مادران بیشترین مسئولیت فرزندپروری را در اوایل زندگی یک کودک بر عهده دارند، به این معنی که پسران جوان با نسخه زنانه اوبانگ صحبت می‌کنند. اما در برهه‌ای از زندگی خود، آن‌ها به راحتی به زبان مردانه روی می‌آورند. هیچ کس به آن‌ها نمی‌گوید از چه زمانی این کار را انجام دهند، این فقط یک آیین گذار است که در مرحله‌ای از رشد پسران اتفاق می‌افتد. نظریه‌های زیادی در مورد این فرهنگ دوزبانه در اوبانگ وجود دارد، ازنظریه‌های مبتنی بر کتب مذهبی گرفته تا نقش‌های جنسیتی سنتی و مردان و زنانی که عمدتاً در حوزه‌های مختلف فعالیت می‌کنند.

سوال بزرگ این است که آیا این امر می‌تواند ادامه‌دار باشد. رئیس الیور ایبانگ از حفظ این وضعیت فوق‌العاده منحصر به فرد حمایت می‌کند. او می‌گوید:« ما به کتاب‌های درسی به زبان اوبانگ در قالب رمان، هنرو فیلم نیاز داریم و آن‌ها باید به ما اجازه تدریس این زبان‌ها را در مدرسه بدهند. اگر زبان‌ها بمیرند، مردم اوبانگ دیگر وجود نخواهند داشت.»

2- زبان زونی 
(کریستوف کلمب کاشف آمریکا نبود؟)

زونی‌ها بومی غرب مکزیک و برخی از مناطق آریزونا در ایالات متحده هستند. زبان زونی هنوز رایج‌ترین شکل ارتباط است، به خصوص در منطقه زونی پوئبلو در نیومکزیکو. چه چیزی در مورد این زبان مرموز است؟ نزدیکترین زبان مرتبط با زبان زونی را می‌توان ده هزار کیلومتر آن طرفتر در ژاپن یافت. زونی امروزی شامل واژه‌های بسیاری است که از کرسان (Keresan)، هوپی(Hopi) و پیما (Pima) وام گرفته شده که منشاء آن‌ها بومیان آمریکا و آزتک می‌باشد.

با این حال در دهه 1960، یک دانشجوی کارشناسی ارشد به نام نانسی یاو دیویس(Nancy Yaw Davis) در کلاس انسان‌شناسی در فرهنگ بومی جنوب غربی آمریکا شرکت کرد و متوجه شد که تعداد زیادی از کلمات زونی شبیه کلمات ژاپنی هستند. برای مثال، کلمه قبیله به زبان زونی  “Kwe” است و در ژاپنی “kwai” است. کلمه دلقک به ژاپنی “newe”  و در زونی “niwaka” است. کشیش در ژاپنی “shawani” است و در زونی “shiwani”.

هر دو زبان نیز از فعل به عنوان آخرین کلمه در جمله استفاده می‌کنند، این ویژگی تنها در 45 درصد زبان‌ها مشترک است که با توجه به مجاورت افرادی که به زبان‌‌های مرتبط صحبت می‌کنند، این موضوع به طور حتم غیرعادی است. نظریه یاو این گونه است که گروهی از مبلغین ژاپنی در حدود قرن دوازدهم به مکزیک سفر کردند و مدتی را در آنجا ماندند. جالب اینجاست که او کشف کرد که گروه خونی B در بین ژاپنی‌‌ها و زونی‌ها بسیار رایج است و نوعی بیماری نادر کلیه در آن‌ها مشترک می‌باشد.

همه این‌ها نشان می‌دهد که مبلغان ژاپنی ممکن است قبل از کریستف کلمب و خدمه‌اش به آمریکای شمالی رسیده باشند. این موضوع می‌تواند برای کتاب‌های تاریخ بسیار آزاردهنده باشد.

3- زبان ​​​رونگورونگو
(زبانی که اسرار مجسمه‌ها را فاش می‌کند)

مجسمه‌های مشهور تنها بخشی از معمای جزیره ایستر (Easter) است که به Rapa Nui هم معروف می‌باشد. ساکنان پلینزی این جزیره در فاصله سال‌‌های 800 تا 1200 میلادی یک فرهنگ بسیار موفق و پویا را ایجاد کردند. زبان مردم به همان نام جزیره بود و شباهت‌هایی با زیان‌های مردم هاوایی و تاهیتی داشت.

رونگورونگو یک سیستم گلیف است که در قرن نوزدهم در جزیره جنوب شرقی اقیانوس آرام کشف شد. گلیف‌ها مجموعه‌ای از نمادها و اشکال مورد توافق هستند که روی دیوارها یا لوح‌های سنگی نوشته و توسط افراد خاصی خوانده می‌شوند. متاسفانه تنها 24 قطعه فیزیکی از رونگورونگو به جا مانده و با وجود تلاش‌های بسیار، هنوز رمزگشایی نشده‌اند.

مبلغین، این سیستم نوشتاری منحصر به فرد را مظهر بت‌پرستی در بین مردم بومی می‌دانستند و نه تنها استفاده از آن را ممنوع کرده بودند، بلکه دستور به نابودی لوح‌ها می‌دادند. وقتی این نوشته‌ها در سال 1864 کشف شد، تنها چند لوح از آن‌ها باقی مانده بود.  علاوه بر این، سکنه جزیره ایستر به دلیل بیماری‌هایی که توسط مبلغان اروپایی آورده شده بود، جان خود را از دست دادند و آن‌هایی که جان سالم به در بردند، اغلب توسط برده فروشان به بردگی گرفته شدند. در نتیجه، هیچ کسی زنده نماند تا بتواند کتیبه‌ها را در رونگورونگو ترجمه کند. انسان شناسان، رمزنگاران و زبان شناسان هنوز هم به دنبال یافتن معنی این کتیبه‌ها هستند. آنچه میل آن‌ها را به رمزگشایی این زبان افزایش می‌دهد، یافتن اسرار مجسمه‌های این جزیره است.