الگوریتمی برای دیدن آنسوی دیوار

فرض کنید در یک راهروی L شکل قرار گرفته‌اید و در آن سوی راهرو که از دید شما پنهان است، اشیائی وجود دارد. همه آنچه در آن سو قرار دارد مقادیری از نور را باز می‌تابانند و این نورها، سایه‌هایی را بر روی زمین، در محل گوشه L و در میدان دید شما تشکیل خواهند داد. سامانه تصویربرداری گروه CSAIL با تحلیل ویدیوهایی که از این نیم‌سایه‌ها بدست آمده است و کنار هم قرار دادن مجموعه‌ای از تصاویر تک‌بعدی، اطلاعاتی در مورد اجسام آنسوی راهرو بدست می‌آورد. بدین ترتیب اگر چه ما آنسوی راهرو را نمی‌بینیم اما با تحلیل حرکات و شکل نیم‌سایه‌ها می‌توانیم درکی از آنچه در آنجا وجود دارد بدست آوریم. این سامانه‌ تصویربرداری با دوربین‌های معمولی نظیر دوربین‌های تلفن همراه نیز می‌تواند کار کند و قادر است اشیاء و یا افراد را در زوایایی از اتاق که خارج از دید هستند شناسایی کرده و سرعت و مسیر حرکت آن‌ها را در زمان واقعی تشخیص دهد.

دو جسم A و B خارج از دید دوربین و آنسوی دیوار هستند. با تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از سایه‌ها و نورهایی که در گوشه دیوار ایجاد می‌شوند، می‌توان اطلاعاتی از نقطه کور بدست آورد.

البته این نخستین بار نیست که راهکاری برای مشاهده نقاط کور پیشنهاد شده است. اغلب روش‌های پیشین مبتنی بر استفاده از لیزرهای ویژه‌ای بوده‌اند که به «دوربین‌های زمان پرواز» معروف هستند. اما چنین تجهیزاتی هم گران هستند و  هم توسط نورهای محیطی به ویژه در فضاهای بیرون از ساختمان، دچار اشتباه می‌شوند. در مقابل، روش گروه CSAIL نیازی به تاباندن نور ندارد و اگر چه از دوربین‌های معمولی استفاده می‌کند اما نسبت به روش‌‌‌های پیشین توانایی بیشتری در فضاهای داخلی و خارجی دارد.

روش این گروه حتی در شرایط نامناسب نظیر آب و هوای بارانی نیز بطور قابل قبولی کار می‌کند. با اینحال این سامانه محدودیت‌هایی هم دارد. لازم به گفتن نیست که این روش در محیط‌های تاریک جواب نمی‌دهد و اگر در سمت کور، نور کمی وجود داشته باشد نیز با مشکل مواجه خواهد شد. تغییر شرایط نوری هم اثر منفی روی این روش می‌گذارد بطور مثال اگر در فضای آزاد باشیم و عبور ابرها، باعث تغییر میزان نور شوند، سامانه عملکرد مناسبی نخواهد داشت. اگر از دوربین‌های با کیفیت پایین نظیر دوربین‌های تلفن همراه استفاده شود نیز هرچه از گوشه‌ دیوار دورتر شویم، از کیفیت نتایج کاسته خواهد شد.