ساخت تلفن همراه با میکسر؛ ایده‌ای که شاید همه‌گیر شود!

در حقیقت؛ آزمایشگاه خود-مونتاژ MIT در پی آن است تا راهی را پیدا کند که تعدادی از قطعات در حالی‌که در درون یک محفظه دوار در حال چرخیدن هستند؛ بتوانند در نهایت با کنار هم قرار گرفتن یک تلفن همراه کامل را شکل دهند. البته اگر هضم این موضوع برای‌تان سخت و دشوار است حق دارید چون تعریف این سیستم در قالب کلمات کاری بس دشوار است.

مطلب پیشنهادی

کدام نسخه‌ها، فیمت و گارانتی

پیش‌بینی قیمت آیفون ۷ و شرایط عرضه آن در بازار ایران

«اسکایلر تیبیتس» که به‌صورت مشترک این آزمایشگاه را اداره می‌‌کند؛ می‌گوید که به‌شخصه تحت‌تأثیر پروژه تلفن همراه DIY دانشگاه MIT قرار گرفته بود. ایده‌ای که در این پروژه دنبال می‌شد استفاده از اجزای 100 تا 200 دلاری در کنار یکدیگر به‌منظور ساخت یک گوشی نسبتا ساده بود. اما Tibbits با الهام از این مفهوم؛ پروژه را یک گام به جلو برد. آن‌ها تصمیم گرفتند راهی را پیدا کنند که بدون نیاز به کمک انسان یا روبات؛ گوشی بسازند که در عین سادگی و ارزانی کار هم بکند.

تا این مرحله؛ تیم تحقیقاتی وی شش قطعه مختلف را درنظر گرفت تا با استفاده از آن‌‌ها دو گوشی مجزا درست کند.

آن‌ها از کمک طراح معروف؛ مارسلو کوئلو؛ برای ساخت این گوشی استفاده کردند. وی از قفل‌های آهن‌ربایی در گوشه‌‌های هر کدام از شش قطعه استفاده کرد. این قفل‌ها به‌گونه‌ای ساخته شده‌اند که فقط از جهت درست می‌توانند به‌هم متصل شوند. فقط باید آن‌ها را داخل یک سیلندر چرخشی انداخت (این سیلندر می‌تواند شبیه همان چیزی باشد که در ماشین‌های رخت‌شویی استفاده می‌شود) و بعد از این‌که به آن زمان کافی داده شود؛ گوشی از درون آن بیرون می‌آید که کار هم می‌کند.

طبیعتا؛ وقتی قرار باشد تجربه خود-اسمبل یا خود-مونتاژ به‌کار گرفته شود؛ چیزهای خیلی زیادی باید درنظر گرفته شود. محفظه دورانی که توسط تیم MIT استفاده می‌شود باید به‌قدری سریع بچرخد که با تردستی این قطعات را به‌هم وصل کند؛ نه سرعتی که باعث شکستن و خراب شدن این قطعات باشد. اما این یک قسمت ماجرا است؛ بخش دیگر آن است که این قطعات باید از نقاط درست به‌هم وصل شوند و طوری کنار هم قرار بگیرند که نگرانی از بابت جداشدن آن‌ها نباشد. فعلا که تیم MIT از آهن‌ربا استفاده می‌کند تا قطعات مناسب را کنار هم بیاورد.

محصول نهایی؛ که شبیه نمونه اولیه تلفن‌های همراه دهه ۹۰ میلادی است؛ بدون شک جان‌سخت است. اما این‌که این قطعات گوشی را درست می‌کنند که روشن هم می‌شود (هنوز در مورد توانایی برقراری تماس آن؛ صحبتی به میان نیامده است) فوق‌العاده و بی‌نظیر است. به‌گفته Tibbits؛ دستگاه‌های خود-اسمبل نمی‌توانند به‌گونه‌ای عمل کنند که شغل کارگران کارخانه‌ها را حفظ کنند؛ اما شرکت‌ها می‌توانند با استفاده از آن؛ کارها را اتوماتیک کنند و هزینه تولید محصول را پایین بیاورند.

آیا روزی می‌رسد که میکسرهای سیمانی گوشی‌های آینده آی‌فون را که در دست می‌گیریم؛ بسازند؟ مسلما جواب منفی است. اما ممکن است در آینده گوشی‌های بسیار ارزان که توسط این میسکرها ساخته می‌شوند؛ تمام بازار را قبضه کنند؛ بازاری که در آن؛ تنها یک چیز حرف اول را می‌زند: هزینه.