قدیمی‌ترین ماده روی زمین کشف شده است

زمانی که عمر ستارگان به پایان می‌رسد، ذرات حاصل از انفجار در فضا منتشر می‌شود. زمانی که یک ستاره سنگین (ابرنواختر) منفجر می‌شود مقدار زیادی نور تولید کرده و در پس خود یک هسته کوچک نوترونی بر جای می‌گذارد که ذرات این هسته کوچک ممکن است هزار تن جرم داشته باشند. ذرات حاصل از انفجار یک ستاره به سیارات، قمرها، ستارگان جدید و شهاب‌سنگ‌ها می‌رسد. فیلیپ هک، نویسنده اصلی این مقاله و مدیر موزه شیکاگو و استادیار دانشگاه شیکاگو می‌گوید: «شهاب‌سنگ‌ها نمونه‌های کاملی از ستاره‌ها هستند، آن‌ها ستاره واقعی هستند.» تیمی از محققان آمریكایی و سوئیسی 40 ذره خورشیدی كه در بخشی از شهاب سنگ مركیسون موجود است و در سال 1969 در استرالیا به زمین افتاده است را تجزیه و تحلیل کرده‌اند. جنیکا گرر از دانشگاه شیکاگو می‌گوید: «این فرآیند تحلیل با خرد کردن بخش‌هایی از شهاب سنگ و تبدیل آن به پودر آغاز می‌شود. زمانی‌که تمامی بخش‌ها جدا شدند، نوعی خمیر محکم و سفت بر جای می‌ماند که بویی شبیه به کره بادام زمینی فاسد دارد. در مرحله بعد این خمیر سفت و سخت در اسید حل می‌شود تا بخش پایدار آن باقی بماند.»

فیلیپ هک می‌گوید: «فرآیندی که انجام می‌شود شبیه به پیدا کردن سوزن در انبار کاه است.» محققان برای بررسی قدمت ذرات، مدت زمانی که ذرات در معرض پرتو کیهانی در فضا قرار گرفته‌اند را اندازه‌گیری می‌کنند. پرتوهای کیهانی انرژی زیادی دارند و می‌توانند از کهکشان راه شیری عبور کرده و به ماده جامد نفوذ کنند. برخی از این پرتوهای کیهانی در زمان برخورد با مواد، عناصر جدیدی به وجود می‌آورند. در این تحقیق پژوهشگران از شکل جدید (ایزوتوپ) عنصر نئون (Ne-21) برای به‌دست آوردن ذرات استفاده کردند. دکتر هک می‌گوید: «کاری که در این پژوهش انجام دادیم شبیه به حالتی که در زمان بارش باران سطلی در یک فضای باز قرار دهید. با فرض اینکه بارش باران ثابت باشد، مقدار آبی که در سطل انباشته می‌شود به شما می‌گوید که چه مدت سطل در زیر باران قرار داشته است.» دانشمندان با اندازه‌گیری تعداد عناصر جدید می‌توانند نشان دهند که ذرات چه مدت زمانی در معرض پرتو کیهانی قرار داشته‌اند و عمر ذرات چقدر است.

نتایج اولیه نشان می‌دهد که ذرات بر جای مانده روی این شهاب‌سنگ قدیمی‌ترین ذره‌ای است که تاکنون شناسایی شده است. براساس تعداد پرتوهای کیهانی که با ذرات این شهاب‌سنگ برخورد کرده‌اند، می‌توان تخمین زد که این ذرات باید عمری در حدود 4/4 تا 4 میلیارد میلیارد سال سن داشته باشند. بد نیست بدانید که خورشید 4.6 میلیارد سال و زمین 4.5 میلیارد سال قدمت دارند. دکتر هک می‌گوید: «تنها 10٪ از ذرات عمری برابر با 5.5 میلیارد سال دارند و 60٪ از آن‌ها عمری در محدوده 4.6 تا 4.9 میلیارد سال دارند و سایر ذرات در محدوده میان این دو مقدار قرار دارند.»