نقد و بررسی قسمت هفتم از فصل سوم سریال Westworld

Passed pawn نام این اپیزود و یکی از استراتژی‌های شطرنج است که در آن یک مهره ضعیف مانند سرباز به یک فاکتور باارزش تبدیل می‌شود. این مورد زمانی اتفاق می‌افتد که هیچ مهره‌ای در برابر آن قرار ندارد و می‌تواند تا انتهای صفحه حرکت کند. برای ساخت یک Passed pawn استراتژی‌های مختلفی وجود دارد اما چیزی که با توجه به سریال وست ورلد برای ما اهمیت دارد این است که این کار معمولاً با قربانی کردن سایر مهره‌ها همراه است. کیلب و دلورس انسان و میزبان بااهمیتی محسوب نمی‌شدند اما حالا نقش مهمی در سرنوشت دیگران دارند و در این راه نیز افراد زیادی قربانی شده‌اند.

اپیزود هفتم با از بین رفتن یکی از کپی‌های دلورس آغاز می‌شود. پیش‌تر گفتیم که حضور کلمنتاین قطعی است اما میزبان بعدی «هاناریو» از شوگان ورلد است؛ زنی با خالکوبی اژدها که در نبردهای گذشته کمک‌حال میو بوده است. با مکالمه‌ای که شارلوت با موساشی داشت خبر از تغییر دیدگاه شارلوت و قرار گرفتن او در جبهه مخالف می‌دهد. همانطور که در بررسی قسمت پنجم اشاره کردیم، کپی‌هایی از دلورس در مناطق مختلف حضور دارند. موساشی در جاکارتا بود اما هویت دلورسی که در برلین حضور دارد نامشخص است و هنوز کارکتری در چنین مکانی در سریال حضور نداشته است.

جفری رایت (برنارد) در فصل سوم حضور چندانی نداشته است و هنوز هم مشخص نیست که نقش این کارکتر در سریال دقیقاً چیست. برنارد در این هفت اپیزود یک شخصیت اضافی بوده است و باید دید قسمت پایانی فصل سوم این مسئله را تغییر خواهد داد یا خیر. او و استابز، ویلیام را از درگیری‌های ذهنی خودش نجات می‌دهند اما خودشان هم نمی‌دانند که باید با او چکار کنند؛ گاهی به روی او اسلحه می‌کشند و گاهی او را رها می‌کنند.

ویلیام که سریال سعی دارد او را سفیدپوش نشان دهد تکلیفش را با خودش مشخص کرده است. او از کشتارهای خودش پشیمان نیست، تنها ساخت میزبان‌ها را اشتباه می‌داند و به فکر نابودی آنها است. مشخص نیست که ویلیام یک میزبان است یا انسان. شارلوت برای ردیابی، سوزنی به گردن ویلیام وارد کرد و حالا خون او ترکیبات ناشناخته‌ای دارد و از نظر سیستم‌های پزشکی، ویلیام یک فرد زنده نیست. اگر او یک انسان باشد، این یک مزیت خواهد بود و او خودش را مخفی خواهد کرد.

اما داستان اصلی اپیزود هفتم حول گذشته کیلب می‌چرخد. او و دلورس سوار بر اسب در بیابان‌های مکزیک پیش می‌روند. این سکانس و دیالوگ‌های آن ما را به یاد ابتدای فصل دوم می‌اندازد که تدی و دلورس با پیش‌روی در حال کشتار بودند. تدی می‌گوید: « ده مایل رو پشت سر گذاشتیم و همه چیزی که دیده‌ایم خون بوده». دلورس در اینجا سعی دارد در مورد انسان‌ها، برنامه‌های آنها و برنامه‌های خود توضیح دهد؛ همان چیزی که برای کیلب نیز انجام داد.

«طردشده» به انسان‌هایی گفته می‌شود که ریهوبام نمی‌تواند آنها را با سیستم هماهنگ کند؛ از این رو یا باید اصلاح شوند و یا از بین بروند. برنامه خلافکاری Rico ساخت خود شرکت Incite است و برای شناسایی بهتر طردشده‌ها به کار گرفته می‌شود. در واقعیت کیلب و دوستش فرانسیس از جنگ داخلی روسیه و مقابله با شورشی‌ها جان سالم به در برده‌اند. آنها به استفاده از برنامه Rico روی آورده‌اند و از قضا باید شخصی را دستگیر کنند که پشت پرده ماجرا با خبر است. او با تحریک کیلب و البته آگاهی دادن به او، زمینه کشته شدن فرانسیس به دست بهترین دوستش را فراهم می‌کند.

بعد از کشتن فرانسیس، کیلب می‌تواند اصلاح شود. او در کلاس U قرار می‌گیرد که طردشده‌ها برای تغییر یا حذف خاطراتشان مورد آزمایش قرار می‌گیرند. کیلب جزو معدود افرادی است که با موفقیت درمان می‌شود. البته او با تغییر خاطراتش خوشحال نیست؛ اما امروزه بسیاری از افراد آرزوی چنین چیزی را دارند و دوست دارند بخشی از گذشته‌شان از ذهن پاک شود و بالاخره روزی علم پزشکی به چنین چیزی دست پیدا می‌کند. تغییر در خاطرات کیلب با جزئیات زیادی صورت گرفته و حتی نوشته‌های روی ساختمان از زبان انگلیسی به روسی تغییر داده شده است.

سالومون (نسخه قبلی ریهوبام) برنامه‌ای برای کنترل دنیا داشته است و دلورس از آن می‌خواهد تا با آپدیت کردن آن، کارش را اجرایی کند. اگر بخواهیم خوش‌بینانه به بقیه نگاه کنیم، دلورس برای اولین بار به فکر انسان‌ها افتاده و قدمی در راستای بهبود زندگی آنها برخواهد داشت. اما اگر بخواهیم واقع‌بینانه نگاه کنیم، حرف برنارد را به یاد می‌آوریم که می‌گوید دلورس قصد دارد به وسیله کیلب، انسان‌ها را نابود کند.

حالا یک سالومون در مقابل ریهوبام قرار دارد. دلورس و سراک نماینده ارشد گونه انسان و میزبان هستند. میو و کیلب نقش خائنی را دارند که در جهت مخالف با گونه خودش قرار دارد. هیچکدام سیاه یا سفید نیستند و همه شخصیت‌هایی که به دنبال ایجاد تغییرات بوده‌اند، خاکستری هستند.