استخدام شویم یا انتخاب کنیم؟

 ما خواهان شغلی هستیم که پاسخگوی نیازهای ما باشد و معیشت خوبی را برای ما رقم بزند. اما شغل ایده‌آل زمانی به دست می‌آید که ضمن تسلط بر مهارت‌های فردی، اجتماعی و فناوری با دید روشنی تصمیم‌گیری کنیم. در یادداشت شماره قبل به نقش مهارت‌ها و دوره‌هایی پرداختم که همچون سکوی پرتابی شما را به سمت یک موقعیت شغلی خوب هدایت می‌کنند. اما در یادداشت این شماره قصد دارم کمی در مورد فرصت‌های شغلی و شرکتی که برای کار انتخاب می‌کنید با شما سخن بگویم. با نزدیک شدن به فصل تابستان برخی تصمیم می‌گیرند به شکل پاره‌وقت در شرکتی مشغول کار شوند. از طرفی تابستان بهترین زمان برای افرادی است که قصد دارند در ترم آخر دانشگاه درس کارآموزی را انتخاب کرده و پس از گذشت مدت زمان مشخص شده نمره مربوط را اخذ کنند. اما چه شرکتی برای یک کار پاره‌وقت یا تمام وقت ایده‌آل است.

اجازه دهید به رویکرد برخی از شرکت‌هایی که ممکن است محل کار آینده شما باشند، نیم نگاهی داشته باشیم. کسب‌وکارها را می‌توان فارغ از تخصص به گروه‌های مختلفی تقسیم کرد. برخی از شرکت‌ها به راحتی و بدون مشکل افراد را به‌عنوان کارآموز جذب می‌کنند و برایشان اهمیتی ندارد که شما دانش فنی بالایی دارید یا هیچ‌گونه سررشته‌ای از کار شرکت ندارید. این مدل شرکت‌ها برای پیشبرد اهداف خود و کاستن از هزینه‌ها به‌دنبال جذب کارآموز هستند. افرادی که برای یک بازه زمانی سه ماهه کارهای شرکت را انجام داده و پس از اتمام دوره خواهند رفت. این رویکرد در حالت کلی خود هیچ‌گونه عیبی نداشته و برعکس برای افرادی که هیچ تجربه عملی از رشته خود ندارند، اطلاعات ارزشمندی در اختیارشان قرار می‌دهد. اما مشکل زمانی به‌وجود می‌آید که شرکت‌ها برای انجام پروژه‌های مشتریان خود از این افراد استفاده می‌کنند. هیچ‌کس از فردی که به‌عنوان کارآموز به شرکتی وارد می‌شود، انتظار ندارد برنامه بی‌عیب و نقصی را آماده کند. اما زمانی که چنین مسئولیتی به افراد تازه‌کار سپرده می‌شود، مشکلاتی به‌وجود می‌آید که نارضایتی مشتری را به همراه خواهد داشت. شرکت‌های حرفه‌ای هیچ‌گاه انجام پروژه‌های مهم را به افراد تازه‌کار نمی‌سپارند.

در سویی دیگر، بحث دورکاری مطرح است. فشارهای اقتصادی باعث شده تا برخی از شرکت‌ها به‌دنبال جذب افراد به شکل دورکار باشند. دورکاری یا در اصطلاح عملی اشتغال در اقتصاد گیگ بیشتر از آن‌که برای افراد مفید باشد، برای شرکت‌ها مفید است. کاهش هزینه‌ها اولین مزیت این رویکرد برای شرکت‌ها است. افرادی که به شکل دورکار برای شرکتی کار می‌کنند، یک بلیت یک‌طرفه در اختیار دارند. این افراد در بیشتر موارد بیمه نخواهند بود و قراردادی نیز با آن‌ها منعقد نخواهد شد. به‌عبارت دقیق‌تر، شرکت در صبح یک روز کاری ایمیلی زده یا تلفنی می‌کند که دیگر امکان همکاری وجود ندارد و تمام. بسیاری از مردم بر این باورند که این مدل کار کردن مزایای متعددی برای آن‌ها به همراه دارد. اما اجازه دهید این مسئله را به شکل دقیق‌تری بررسی کنیم تا ببینیم به راستی این مدل کار کردن خوب است یا بد!

شما در شهر خود یا شهر دیگری قرار دارید و به شکل ایمیلی یا تلفنی با شرکتی صحبت می‌کنید. شرکت به شما اعلام می‌دارد که هشت ساعت از شبانه‌روز بدون مشکل در اختیار شرکت باشید (ساعات اداری) و از طریق اینترنت کارهای شرکت را انجام دهید. (شغلی همچون تولید محتوا یا یک سطح بالاتر سرپرستی تیم تولید محتوا را تصور کنید که این روزها حسابی در کانون توجه قرار دارد. کارهای حرفه‌ای و پیچیده به حضور نیروی فیزیکی در محل نیاز دارند.) در ادامه شرکت از شما مدارک کامل هویتی را دریافت می‌کند تا مطمئن شود اگر در آینده مشکلی پیش آمد شما را پیدا خواهد کرد، مدارکی را که در زمان استخدام شدن در یک شرکت فیزیکی ارائه می‌کنید، این‌بار برای یک کار مجازی ارائه می‌کنید، مدارکی که شاید ارائه همه آن‌ برای چنین شغلی نیاز نباشد. زمانی‌که صحبت از دستمزد به‌میان می‌آید، شرکت هیچ‌گونه رقمی را پیشنهاد نکرده و از شما کمینه و بیشینه دستمزد را سوال می‌کند. در ادامه بر سر یک رقم که در بیشتر موارد به نفع شما نیست توافق می‌کنید. برخی در توجیه کار کردن با دستمزد پایین این استدلال را بیان می‌کنند که هزینه‌های زندگی بالا است و نباید از هر فرصتی چشم‌پوشی کرد. اما صبر کنید. شما به شکل تمام‌وقت و مجازی در اختیار یک سازمان هستید، اما خبری از پرداخت بیمه و سنوات نیست. چون‌که بحث بیمه شدن در میان نیست، شرکت دیگر خود را ملزم نمی‌داند مطابق با قانون کار و بر حسب مدرک تحصیلی به شما دستمزد پرداخت کند. از طرفی، دورکاری وابستگی به نوع کار و فرصت‌های رشد کمتر را به همراه دارد. شما هشت ساعت از وقت خود را برای دریافت دستمزدی اختصاص می‌دهید که مجموع یکسال آن به شما اجازه ندهد کارهای زیادی با آن انجام دهید. حال اگر هشت ساعت از وقت خود را به‌مدت یکسال صرف یادگیری یک مهارت کلیدی کنید، در ادامه می‌توانید چندبرابر درآمدزایی داشته باشید. اکنون می‌گویید، زمانی‌که پولی ندارم چگونه به فکر یادگیری مهارت باشم؟

اینترنت بهترین بستری است که مهارت‌های مختلفی را به شکل رایگان و در سطوح مختلف به شما می‌آموزد. یادگیری زبان انگلیسی به شما در ترجمه متون، همراهی گردشگران خارجی، تدریس و... کمک می‌کند. یادگیری یک زبان برنامه‌نویسی کاربردی به شما در ساخت وب‌سایت‌ها یا برنامه‌های همراه که درآمدزایی بالایی دارند، کمک می‌کند. چنین مهارت‌هایی دو گزینه پیش روی شما قرار می‌دهند، کار کردن به شکل آزاد یا استخدام شدن در یک شرکت. کار کردن به شکل دورکاری تنها زمانی مناسب است که شغل اصلی شما نباشد و شما به شکل پاره‌وقت این‌کار را انجام دهید. فراموش نکنید، کسب مهارت‌های کلیدی هیچ‌گاه قدیمی نمی‌شوند، اما مشاغلی که هیچ‌گونه تضمینی برای آینده‌تان ندارند، وقت ارزشمندتان را هدر می‌دهند.